نهـــان در جــــــان نــــاپیــــــدای مــــن کیست؟

کــــه آوایــــش نسیــــــم آشنـــــایــــــی ست

بــــه گـــوش دل نـــوای عشقــــم از دوست

نمی گوید اگـــــر ، این شـور و شــر چیست؟

گـــه از جــــان و گــــه از جــــانــانـــه گـــویــد

کـــه آرامم دگـــــر در جــــان و تــــــن نیست

ســـروش خلـــــــوت غیــــــب است گـــــویی

کـــــه در هـــر پــرده اش این نغمه جاریست

نجــوشــد عشـــق از آن دل که سنگ است

بخـــوشــد چشمــه ی چشمی که نگریست

نباشـــد عشق اگر ، خوش کی توان مــرد؟

نباشد عشق اگر ، خوش کی توان زیست؟

.

نــــدارد ره بـــــه جــــــایــــی روز محشــــــر

اگــــر عشق علی با «خوش عمل» نیست.